پسوریازیس یک بیماری پوستی مزمن است که معمولاً با ظاهری قرمز و ترشحات پوستی آغاز می شود و در صورت عدم درمان، ممکن است به شکل های پیچیده تری تبدیل شود. این بیماری بر روی پوست، ناخن ها و حتی مفاصل بدن قابل مشاهده است و ممکن است باعث عوارض و مشکلات جدی برای بیمار شود. درمان پسوریازیس بسته به نوع بیماری و شدت آن متفاوت است و ممکن است در برخی موارد طولانی مدت باشد و در برخی موارد بهبود قطعی نداشته باشد. در این مقاله به بررسی علل، انواع روش های درمان، موانع درمان و راهکارهای پیشگیری از پسوریازیس پرداخته شده است. همچنین، در این مقاله سعی کرده ایم تا به سوال مهمی که آیا پسوریازیس خطرناک است یا خیر، پاسخ داده شود.
عوامل اصلی بوجود آمدن پسوریازیس
عوامل متعددی برای بوجود آمدن پسوریازیس وجود دارد. در بعضی از موارد عوامل وراثتی و اختلال در سیستم ایمنی بدن می تواند از عوامل موثر بر بروز پسوریازیس باشد. در ادامه به توضیح عوامل محیطی، وراثتی و سیستم ایمنی بدن که ممکن است باعث بروز پسوریازیس شوند، پرداخته می شود:
- ژنتیک و عوامل وراثتی: وراثت یکی از مهم ترین عوامل در بروز پسوریازیس است. بیش از 30 ژن مرتبط با پسوریازیس شناسایی شده اند و برخی از آن ها به نحوی در تحریک رشد سلول های پوستی نقش دارند.
- سیستم ایمنی بدن: پسوریازیس ممکن است به دلیل عدم تعادل در سیستم ایمنی بدن رخ دهد. در بیماران مبتلا، سلول های سیستم ایمنی بدن بیش از حد فعال هستند و به عنوان پاسخ به عوامل تحریک کننده، به طور افزایشی سلول های پوستی را تحریک می کنند.
- عوامل محیطی: برخی عوامل محیطی مانند: استرس، عفونت های باکتریایی یا ویروسی، مصرف الکل و سیگار، تماس با مواد شیمیایی و همچنین تغییرات دما و رطوبت محیط می توانند عوامل تحریک کننده برای بروز پسوریازیس باشند.
بهترین روش های درمان پسوریازیس
روش های درمان پسوریازیس شامل درمان دارویی، درمان پوستی، درمان ترکیبی و درمان بیولوژیک هستند. در ادامه به توضیح هر یک از این روش ها پرداخته می شود:
- درمان دارویی: شامل مصرف داروهای خوراکی و موضعی می شود. داروهای خوراکی شامل مثبت کننده های سیستم ایمنی، داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs)، داروهای ضد عفونی و ضد ویروسی و داروهایی برای کاهش رشد سلول های پوستی (مانند رتینوئیدها) می شوند. درمان موضعی شامل کرم ها، موس و شامپوهایی است که حاوی مواد ضد التهابی، داروهای ضد قارچی و ضد باکتریایی و همچنین عوامل مرطوب کننده هستند.
- درمان پوستی: درمان پوستی شامل استفاده از محصولات ضد شوره، شامپوها و مواد نرم کننده پوست است. به طور مثال، استفاده از شامپوهای حاوی سالیسیلیک اسید و تاریم سولفات می تواند به کنترل شوره و التهاب پوست کمک کند.
- درمان ترکیبی: شامل ترکیب درمان دارویی و پوستی است. این روش برای بیمارانی که به راحتی به داروهای خوراکی و موضعی پاسخ نمی دهند، مفید است.
- درمان بیولوژیک: در این روش، داروهایی که برای کنترل سیستم ایمنی بدن طراحی شده اند، استفاده می شود. این داروها می توانند به کنترل علائم پسوریازیس کمک کنند و اغلب برای بیمارانی که به روش های درمان دیگر پاسخ نمی دهند، تجویز می شوند.
لازم به ذکر است که درمان پسوریازیس بسته به نوع و شدت بیماری متفاوت است و تعیین روش درمانی مناسب توسط پزشک متخصص پوست و مو صورت می گیرد.
چه عواملی موجب درمان ناموفق پسوریازیس می شود؟
با وجود روش های درمان پسوریازیس متنوع، برخی موانع ممکن است باعث شود که درمان این بیماری به طور کامل موفق نباشد. در ادامه به برخی از موانع درمان پسوریازیس اشاره می شود:
- عدم رعایت دقیق دستورات درمان
- انتخاب نادرست درمان
- عدم پاسخ به درمان
- عوارض دارویی
- مشکلات روانی
بنابراین، برای موفقیت در درمان پسوریازیس، لازم است که بیماران دستورات پزشک خود را به دقت رعایت کنند و در صورت وجود هرگونه مشکل یا عارضه، به پزشک خود اطلاع دهند.
آیا رژیم غذایی خاصی برای کنترل پسوریازیس وجود دارد؟
برخی مطالعات نشان داده اند که رژیم غذایی می تواند در کنترل پسوریازیس مؤثر باشد. با این حال، هنوز تحقیقات کافی در این زمینه انجام نشده است و تأثیر رژیم غذایی بر پسوریازیس همچنان قابل بررسی است. با این حال، برخی موارد می توانند که در بخش زیر ذکر کرده ایم می توانند موثر باشند:
- مصرف غذاهای ضد التهابی: غذاهایی مانند ماهی، میوه ها و سبزیجات، زعفران، زنجبیل و برخی از گیاهان که دارای خواص ضد التهابی هستند و می توانند به کنترل پسوریازیس کمک کنند.
- مصرف مکمل های روغنی: مصرف مکمل هایی مانند روغن ماهی، روغن کرچک و روغن نعناع می تواند به کنترل التهاب پوست کمک کند.
- کاهش مصرف غذاهای پرچرب: مصرف غذاهای پرچرب و پروتئین های حیوانی ممکن است به کاهش کیفیت پوست و تشدید علائم پسوریازیس منجر شود.
- مصرف ویتامین D: ویتامین D می تواند به بهبود سیستم ایمنی بدن و کاهش التهاب پوست کمک کند. بنابراین، مصرف مواد غذایی حاوی ویتامین D مانند ماهی، شیر، تخم مرغ و ماست توصیه می شود.
- کاهش مصرف الکل و ترک سیگار: الکل و سیگار می توانند به تشدید علائم پسوریازیس و کاهش کیفیت پوست منجر شوند. بنابراین، توصیه می شود که از مصرف الکل و سیگار خودداری کنید.
در هر صورت، باید توجه داشت که رژیم غذایی به تنهایی نمی تواند درمان پسوریازیس را تضمین کند و همیشه باید با پزشک خود در مورد درمان و رژیم غذایی مناسب برای شما صحبت کنید.
راهکارهایی برای پیشگیری از پسوریازیس
پیشگیری از پسوریازیس بهترین راه برای کنترل این بیماری است. در ادامه، برخی از راهکارهایی که می توانند در پیشگیری از این بیماری مؤثر باشند، ذکر شده اند:
- حفظ رطوبت پوست: استفاده ازصابون های نرم و مرطوب کننده پوست
- کنترل استرس: یوگا، مدیتیشن و تمرینات تنفسی برای کاهش استرس
- محافظت از پوست در برابر آفت های محیطی: استفاده از کرم ضد آفتاب، لباس های گرم و مناسب در فصول سرد و حفاظت از پوست در برابر سرما و باد
- مراقبت از سلامت عمومی: مراجعه به پزشک برای کنترل بیماری های داخلی
- اجتناب از تحریک کننده ها: عدم مصرف الکل و سیگار
- تغذیه سالم: مصرف مواد غذایی با ارزش غذایی بالا مانند میوه ها، سبزیجات، محصولات غذایی کامل و مواد غذایی حاوی ویتامین D مانند ماهی و تخم مرغ و عدم مصرف شیرینی و غذاهای پرچرب
و در آخر آیا پسوریازیس خطرناک است؟
به طور کلی، پسوریازیس به خطرناک بودن خاصی نمی انجامد و معمولا با درمان مناسب، می توان آن را کنترل کرد. با این حال، در برخی افراد، پسوریازیس می تواند باعث مشکلاتی مانند افزایش خطر عفونت های پوستی، بیماری های قلبی و عروقی و افزایش خطر افسردگی باشد. همچنین، در صورتی که پسوریازیس به طور جدی تاثیر بر سیستم ایمنی فرد داشته باشد، ممکن است برای درمان آن نیاز به داروهای قوی تر باشد. بنابراین، اگر شما علائم پسوریازیس دارید، بهتر است به پزشک خود مراجعه کنید تا درمان مناسب را شروع کنید و در صورت نیاز، به یک متخصص پوست و مو خوب مراجعه کنید.